සෙනෙහස කදුලක් වූ නෙත සැනසූ
හිනැහෙන්නට යලි වරම් පිදූ මුත්
විහග ලොවේ තටු බිදුනු කිරිල්ලී
කෙලෙසින් නම් මා හැර ඉගිලුනො දෝ
ආදරියේ ආදරියේ ආදරියේ.....
මවක් පියෙක් නැති
නෑ මිතුරන් නැති
නිම්තෙර තනි වුන
මුවැත්තියකි නුඹ
මිරිගුව අභියස කදුලු වගුරනා
පටාචාරා මම ද අසරණයි
දිය දෝතක් නුඹ වෙත පිදු මුත් මා
ආදරියේ ආදරියේ ආදරියේ.....
0 comments:
Post a Comment